Για τις οξείες περιπτώσεις, ο πόνος μπορεί να αντιμετωπίζεται με τρόπους αυτοσυντήρησης όπως, εφαρμογή ενός ζεστού ή κρύου αντικειμένου (π.χ πάγου) τυλιγμένου σε πετσέτα και συνέχιση της δραστηριότητας εντός των ορίων του πόνου.
Η συμμετοχή σε σωματική δραστηριότητα εντός των ορίων του πόνου βοηθά την αποκατάσταση. Η παρατεταμένη παραμονή στο κρεβάτι (περισσότερο από 2 ημέρες) θεωρείται αντιπαραγωγική. Ακόμη και σε περιπτώσεις σοβαρού πόνου, προτιμάται κάποια δραστηριότητα σε παρατεταμένη καθιστή ή ξαπλωμένη στάση, εκτός βέβαια από κινήσεις που θα καταπονήσουν την πλάτη. Δομημένη άσκηση στην οξεία φάση του πόνου δεν έχει αποδειχθεί ούτε ευεργετική ούτε επιζήμια.
Φυσικοθεραπεία
Η Φυσικοθεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει θερμότητα, πάγο, μασάζ, υπέρηχους ή και ηλεκτρική διέγερση. Ενεργείς θεραπείες μπορεί να αποτελούν το τέντωμα και αερόβιες ασκήσεις. Η άσκηση ,για να αποκατασταθεί η κίνηση και η δύναμη στο κάτω μέρος της πλάτης σας ,μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στην ανακούφιση του πόνου και την πρόληψη μελλοντικών επεισοδίων.
Φάρμακα
Βραχυχρόνια χρήση του παυσίπονων και αντι-φλεγμονωδών φάρμακων, όπως τα NSAIDs ή η Ακεταμινοφαίνη μπορεί να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.Τα NSAIDs είναι ελαφρώς αποτελεσματικά για βραχυπρόθεσμη συμπτωματική ανακούφιση σε ασθενείς με οξύ μικρής διάρκειας πόνο και με χρόνιο πόνο χωρίς ισχιαλγία . Τα μυοχαλαρωτικά για οξείς και χρόνιους πόνους, έχουν κάποιο όφελος, και είναι περισσότερο αποτελεσματικά στην ανακούφιση του πόνου και τον σπασμό, όταν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Χειροπρακτική φροντίδα της σπονδυλικής στήλης
Δεν είναι γνωστό αν η χειροπρακτική φροντίδα βελτιώνει τα κλινικά αποτελέσματα σε άτομα με χαμηλό πόνο στην πλάτη περισσότερο ή λιγότερο από ό, τι άλλες πιθανές θεραπείες. Η αναθεώρηση του Cochrane το 2004, διαπίστωσε ότι ο χειρισμός (SM) της σπονδυλικής στήλης δεν ήταν περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματική από ότι άλλες θεραπείες που χρησιμοποιούνται συνήθως, όπως τα αναλγητικά φάρμακα, η φυσικοθεραπεία,οι ασκήσεις ή η περίθαλψη που παρέχεται από τους γενικούς ιατρούς.
Άλλες πιο πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η χειροπρακτική επιτυγχάνει ίση ή ανώτερη βελτίωση στον πόνο σε σύγκριση με άλλες θεραπείες μικρής, μεσαίας και μεγάλης διάρκειας .Το 2007 το Αμερικανικό Κολέγιο Ιατρών και η Αμερικανική Εταιρεία Πόνου επισήμαναν από κοινού ότι πρέπει να συνιστάται η χειροπρακτική στη σπονδυλική στήλη για τους ανθρώπους που δεν βελτιώνονται με την φροντίδα του εαυτού τους. Το 2007, από σύνθετη βιβλιογραφία βρέθηκαν στοιχεία που υποστηρίζουν τις θετικές επιδράσεις της χειροπρακτικής στην σπονδυλική.
Ο χρόνιος πόνος
Ο πόνος είναι πιο πιθανό να είναι ανθεκτικός σε άτομα που προηγουμένως βρίσκονταν σε άδεια από την εργασία λόγω πόνου στην πλάτη, σε άτομα που περιμένουν παθητικά θεραπείες και σε άτομα που πιστεύουν ότι ο πόνος στην πλάτη μπορεί να αποδειχθεί επιβλαβής και να τους προκαλέσει αναπηρία και εξ’ αυτών των λόγων φοβούνται ότι με οποιαδήποτε κίνηση θα αυξηθεί ο πόνος τους. Επίσης ο πόνος εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με κατάθλιψη ή άγχος.
Άνθρωποι με εσφαλμένη αντιμετώπιση του πόνου και αρνητικοί στη δραστηριότητα έχουν 2,5 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν κακή έκβαση του προβλήματος τους μέσα σε ένα χρόνο.
Οι ακόλουθες μέθοδοι έχουν βρεθεί να είναι αποτελεσματικές για την αντιμετώπιση χρόνιων μη ειδικών πόνων στην πλάτη:
- Θεραπεία μέσω της άσκησης .Η θεραπεία μέσω άσκησης βελτιώνει την ένταση του πόνου, μειώνει το βαθμό αναπηρίας και βελτιώνει τη μακροχρόνια λειτουργία του σώματος. Προγράμματα άσκησης είναι αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση χρόνιων οσφυαλγιών έως 6 μήνες μετά τη διακοπή της θεραπείας ,γεγονός που αποδεικνύεται από τη μείωση του πόνου και τα ποσοστά επανεμφάνισης τους. Ωστόσο δεν υπάρχει σαφής απόδειξη ότι ένα συγκεκριμένο είδος θεραπευτικής άσκησης είναι πιο αποτελεσματικό από κάποιο άλλο είδος άσκησης.
- Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά συνίστανται από το Αμερικανικό Κολέγιο Ιατρών και την Αμερικανική Εταιρεία Πόνου.
- Ο βελονισμός μπορεί να βοηθήσει ασθενείς με χρόνιο πόνο. Ωστόσο, μια πιο πρόσφατη, τυχαίου δείγματος, ελεγχόμενη μελέτη εμφάνισε ασήμαντη διαφορά μεταξύ πραγματικού και εικονικού βελονισμού
- Τα εντατικά διεπιστημονικά προγράμματα θεραπείας μπορεί να βοηθήσουν τον οξύ ή χρόνιο χαμηλό πόνο στην πλάτη.
- Η θεραπεία βασισμένη στη συμπεριφορά και τις συνήθειες.
- Η χειροπρακτική στη σπονδυλική στήλη έχει μια κλινική επίδραση ίση προς εκείνη των άλλων θεραπειών που χρησιμοποιούνται συνήθως και θεωρήθηκε ασφαλής.
- Η θεραπεία σύμφωνα με τη μέθοδο Mc Kenzie είναι σχετικά αποτελεσματική για τον οξύ χαμηλό πόνο στη πλάτη, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν είναι αποτελεσματική για τους χρόνιους πόνους.
- Οι μέθοδοι της χειροπρακτικής υπό αναισθησία και η ιατρικώς υποβοηθούμενη χειροπρακτική συνίστανται για την αντιμετώπιση του πόνου .
- Η Επισκληρίδιος έγχυση κορτικοστεροειδών , παρέχει μικρή προσωρινή ανακούφιση της ισχιαλγίας
Χειρουργική
Χειρουργική επέμβαση μπορεί να ενδείκνυται όταν η συντηρητική θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική στη μείωση του πόνου ή όταν ο ασθενής αναπτύσσει προοδευτικά λειτουργικό περιορισμό και νευρολογικά συμπτώματα, όπως η ακράτεια της ουροδόχου κύστης ή του εντέρου,η αδυναμία στα κάτω άκρα, η οποία μπορεί να συνδυαστεί με σοβαρή κεντρική οσφυϊκή δισκοκήλη που προκαλεί σύνδρομο της ιπουρίδας ή το νωτιαίο απόστημα. Οι πιο κοινοί τύποι των χαμηλών εγχειρήσεων στην πλάτη περιλαμβάνουν μικροδισκεκτομή, δισκεκτομή, πεταλεκτομή, foraminotomy, ή σπονδυλοδεσία
Πρόγνωση
Οι περισσότεροι άνθρωποι με οξύ χαμηλό πόνο στη πλάτη αναρρώνουν πλήρως μέσα σε μερικές εβδομάδες. Πλήρη ποσοστά ανάκτησης έχουν αναφερθεί σε ποσοστό μεταξύ 40-90% των πασχόντων στις 6 εβδομάδες.
Ασθενείς των οποίων ο πόνος στην πλάτη είναι μακροχρόνιος έχουν λιγότερο από 10% πιθανότητες να μην αναφέρουν πόνο μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.
Επιδημιολογία
Κατά τη διάρκεια της ζωής τους 80% των ανθρώπων παρουσιάζουν σε κάποια περίοδο της ζωής τους οσφυαλγία.
Στην εγκυμοσύνη
Υπολογίζεται ότι το 50-70% των εγκύων γυναικών βιώνουν τον πόνο στη μέση τους.
Όσο προχωρά η εγκυμοσύνη, λόγω του επιπλέον βάρους του εμβρύου, το κέντρο βάρους μετατοπίζεται προς τα εμπρός και προκαλεί αλλαγή στη στάση του σώματος του ατόμου. Αυτή η αλλαγή στη στάση οδηγεί συχνά σε οσφυαλγία.
Επιπλέον η αύξηση των ορμονών μαλακώνει τους συνδέσμους στην περιοχή της πυέλου και χαλαρώνει τις αρθρώσεις. Αυτή η αλλαγή στους συνδέσμους και τις αρθρώσεις μπορούν να τροποποιήσουν την υποστήριξη που μέχρι τότε έχει η γυναίκα συνηθίσει να έχει.